Ken je het, de verhalen van vrouwen die niet wisten dat ze zwanger waren?
Ik vond dit steeds moeilijk om te geloven, tot ik het zelf meemaakte... En dit terwijl ik DE PIL nam...
Geloof het of niet, ik wist pas na 3 à 4 maanden dat ik zwanger was, en ja dit was verschieten!
juni 2013
In het begin van juni kreeg ik enorm veel pijn in mijn baarmoeder aan de linkerkant, ik kroop over de grond van de pijn.
Na een bezoek aan de Gynaecoloog en een inwendige echo, bleek dat ik een spatader op mijn linker eiertak had en dat veroorzaakte dus de pijn. Ook vroeg de gynaecoloog me tijdens het inwendig onderzoek of ik mijn maandstonden moest doorkrijgen waarop ik antwoordde: "ja ergens rond deze periode denk ik". Waarop hij dan antwoordde: "Ja ik zie het".
Het enige wat er aan de spatader kon gedaan worden was een "kijk-operatie" via de lies om dan via die weg stents te plaatsen en zo de ader terug open te zetten. De operatie zou plaats vinden in het UZA te Edegem.
Zo gezegd zo gedaan, 2 weken later lag ik op de operatie tafel in het UZA. Ik was wakker en kon dus alles goed mee volgen.
De operatie was goed verlopen zonder enige complicaties.
Eind juni had ik nog steeds mijn maandstonden niet gekregen, wat ik op zich ook niet raar vond omwille van die operatie.
juli 2013
In de maand juli van 2013 waren er enkele warme dagen, dat weet ik nog goed. 1 dag was ik misselijk, maar natuurlijk dacht ik dat het door de warmte kwam. Nog steeds geen flauw benul van wat er in mijn baarmoeder aan het groeien was.
Was ik wat dikker geworden? Achteraf bekeken wel, maar ik werkte voor mijn operatie (in juni) in een grote schoenwinkel waar ik wel wat kilometers wandelde op een dag. Door die beweging niet meer te hebben dacht ik dat het daar door kwam dat ik iets dikker was geworden (maar niet extreem zwanger dik).
Ook de lichte vermoeidheid stak ik op het feit dat ik veel minder beweging had.
Ook tijdens deze maand bleven de maandstonden weg... Mijn grootmoeder had me aangeraden om dit toch eens te laten nakijken door de Gynaecoloog, niet met het idee dat ik zwanger was maar met het idee dat er misschien ergens toch iets was misgelopen tijdens de operatie.
augustus 2013
Sinds het begin van deze maand had ik een nieuwe vriend (we kenden elkaar al wel jaren).
Ondertussen bleven de woorden van mijn grootmoeder nazinderen... Ergens had ik ook het gevoel dat er iets niet klopte en dat ik een afspraak met de Gynaecoloog moest maken. Toch was er iets in mij dat er voor zorgde dat ik eerst een zwangerschapstest ging halen voor ik met de Gynaecoloog zou bellen.
De zwangerschapstest
Het was een maandag ochtend. Ik was samen met mijn beste vriendin, mijn broer en mijn grootmoeder gaan wandelen over de markt in het centrum van Brasschaat. Wanneer mijn grootmoeder ergens iets wou gaan drinken, besloot ik om samen met mijn beste vriendin langs de apotheker te gaan om een zwangerschapstest te gaan halen.
Even later zat ik met mij beste vriendin bij mijn vriend thuis (hij woonde toen in de buurt van de markt) in de zetel. We zaten de bijsluiter van de test te lezen terwijl de gebruikte test voor onze neus op de tafel stond.
Na enkele minuten keek ik op. IK HEB NOG NOOIT ZO EEN DIKKE VETTE PLUS ZIEN STAAN.
Op dat moment voelde ik letterlijk de wereld onder mijn voeten vandaan gaan. Mijn beste vriendin heeft me toen gewoon vastgenomen en me laten huilen (waar ik haar tot op de dag van vandaag nog steeds heel dankbaar voor ben!!). Ik heb gehuild als een klein kind, minuten lang! Hoe kon dit gebeuren? Ik nam verdorie de pil! Ik zou vanaf september terug een jaar gaan studeren. Ook gaf de test aan dat ik al meer dan 5 weken zwanger was, hoe moest ik aan mijn vriend vertellen dat ik zwanger was en dan nog van mijn ex-vriend?!!
Toen ik wat bekomen was van het resultaat was ik samen met men beste vriendin terug men grootmoeder gaan opzoeken en hebben we haar alles verteld.
De weken die nog volgden in augustus.
Mijn vriend reageerde best wel geschrokken, wat natuurlijk ook logisch is.
We konden vrij snel bij de huisarts terecht voor een bloednamen, het resultaat was natuurlijk positief en 8 weken zwanger. Ook had ze me papieren meegegeven voor een eventuele abortus, omwille van de situatie en ik ook niet goed wist wat ik moest doen.
Het eerste wat ik deed was op Google echo's van 8 weken zwangerschap opzoeken, hier zag ik echt al een klein mensje op! Abortus ging het dus NIET worden. Mijn vriend steunde mij hierin en we besloten dat we zwangerschap, geboorte, opvoeden,... allemaal samen zouden doen.
Natuurlijk was er ook nog een ex-vriend die op de hoogte werd gebracht en die er helemaal niet goed van was.
Het laatste wat ik deze maand nog deed was een afspraak maken bij de Gynaecoloog. Afspraak voor de eerste echo was op 04/09/2013, SPANNEND!!
september 2013
Ik startte deze maand terug aan de schoolbanken, wat natuurlijk wel wat onwennig was als zwangere vrouw.
Ook vond deze maand de eerste echo plaats. Op 04/09/2013 zat ik samen met mijn mama te wachten in de wachtzaal van de Gynaecoloog. Na een tijdje werden we bij de secretaresse geroepen, ze stelde enkele vragen waaronder "hoelang ben je al zwanger"? "Euhm, volgens de bloedwaarden van 2 weken geleden was ik 8 weken zwanger" zei ik. Dat leek haar onwaarschijnlijk omdat ik sinds de maand mei mijn regels niet meer heb gehad. Zelfs toen ik tegen haar zei dat ik begin juni hier nog een inwendig onderzoek heb gehad en half juli een kijkoperatie, klopte het volgens haar niet dat ik dan op de dag van de afspraak MAAR 10 weken zwanger zou zijn...
Na dit raar gesprek mochten we binnen bij de Gynaecoloog (zowel ik en mijn mama nog altijd met het idee dat ik 10 weken zwanger was). Toen de Gynaecoloog met de echo over mijn buik ging, zagen zowel ik als mijn mama dat het al een vrij gevormd mensje was voor 10 weken zwangerschap...
Alsof mijn zwangerschap nog geen grote schok was, kregen we er nog een grotere schok bovenop... IK BLEEK AL 16 WEKEN ZWANGER TE ZIJN!! "Hoe kan dit" vroeg ik? Terug rekenend zou ik dan half mei zwanger zijn geraakt, ik heb tussen half mei en eind mei nog mijn maandstonden gehad (wat nu dus een innestelingsbloeding bleek te zijn). Ergens begin juni een inwendig onderzoek (blijkbaar was het vruchtje toen nog te klein om het al te kunnen zien), kortom was er voor alles wel een "verklaring"...
Nadat we bekomen waren van dit nieuws, vroeg de Gynaecoloog of we het geslacht wilden weten? Ja natuurlijk!!! IT'S A GIRL!!!
Deze maand was toch de maand met het meest geschokte, maar ook blijde nieuws van heel onze zwangerschap.
Het verdere verloop van de zwangerschap
De rest van de zwangerschap is goed verlopen zonder nog enig schokkend nieuws.
Ik heb op 7,5 maanden zwangerschap mijn stage moeten stopzetten wegens heel hevige oefen-weeën. Met dank aan het CLB en de leerkrachten is dit allemaal goed verlopen en heb ik na de bevalling alles kunnen hervatten waardoor ik mijn extra diploma kunnen halen!!
Op 24/02/2014 om 20u21 werd ons prinsesje Manon geboren, na een inleidende bevalling van bijna 16 uur.
Een terugblik
Als ik er nu op terug kijk (zeker naar de begin periode waar ik nog niet wist dak ik zwanger was), zijn er inderdaad wel enkele kenmerken zoals het uitblijven van de maandstonden, iets meer vermoeid zijn,.. Maar op die moment zelf koppel je dat aan andere dingen natuurlijk.
Het was een hectische periode (zeker in combinatie met het studeren) maar dankzij steun van de familie en vrienden zijn wij er door gekomen en voor de eerste keer toen trotse ouders geworden!
Reactie plaatsen
Reacties
Proficiat voor uw doorzetting ,en ze mag er wezen ! Ook heeft ze het geluk van 2 schatten van papa’s te hebben ! En ook dat ik haar onthaalmama mocht zijn . Xxx